PINOPRESURA
PINOTERAPIA – jest to nazwa powstała dla opisu autorskiego systemu diagnostyki i terapii opartej na odruchach naprawczych w pięciu współzależnych układach regulacyjnych.
Pinoterapia rozbito na dwa działy
1/ Pinopresurę – stanowiącą bazę teoretyczną Pinoterapii i zawierającą większość technik leczniczych
2/ Pinopunkturę – stanowiącą rozwinięcie teoretyczne i technologiczne Pinopresury, wzbogacające ją o działania inwazyjne
Wyżej opisane działy stają się automatycznie podstawą programową dwóch oddzielnych i uzupełniających się kursów
PINOPRESURA
Nazwa „PINOPRESURA”
Opis Pinopresury:
I/ Pinopresura jako system terapeutyczny.
Cechy Pinopresury jako systemu :
1) Podstawa teoretyczna opiera się na fakcie występowania pięciu układów regulacyjnych, z których każdy charakteryzuje się swoistym sposobem przenoszenia informacji
2) Diagnostyka w Pinopresurze zmierza do ustalenia :
– układu/ów regulacyjnego/nych , w którym/ych doszło do zaburzenia
– rodzaju zaburzenia
– oraz ustalenia skutecznego sposobu likwidacji tego zaburzenia.
Jest to czynnościowe pojmowanie diagnozy polegające na ustalaniu procesu, który doprowadził do aktualnego stanu pacjenta. Główną zaletą takiego sposobu diagnozowania jest natychmiastowy dobór techniki leczenia.
Oznacza to, że w ramach diagnostyki celowo nie dąży się do ustalenia diagnozy patomorfologicznej – przykładem takiej diagnozy jest wypadnięcie jądra miażdżystego dysku czy zespół ciasnoty podbarkowej.
Diagnoza patomorfologiczna nie daje bowiem wytycznych co do sposobu postępowania, często bywa natomiast, że „poraża” ona podejmowanie decyzji terapeutycznych
3) Terapeutyczna metodyka Pinopresury zakłada trzy poziomy decyzji terapeutycznych:
– faza wyboru strategii – polega na wyborze właściwych układów regulacyjnych z uwzględnieniem nadrzędności jednych względem drugich
– faza wyboru metody – jest zależna od decyzji podjętej w fazie pierwszej i polega na wybraniu tkanki, która ma zostać zastymulowana , co jest jednoznaczne z wyborem metod jej stymulowania
– faza wyboru techniki – wynika z fazy poprzedniej i dotyczy doboru odpowiedniej jakości i ilości bodźca
4) Metody
– morfogenetyczne
– synkinetyczne
– powięziowo-wegetatywne
– kompartmentowe
– piezoelektryczne
5) Techniki Pinopresury.
Techniki dzielą się na narzędziowe i manualne
Techniki narzędziowe:
– gwoździowanie
– Kierunkowa Adaptacja Tkankowa (KAT)
– Adaptacja Uciskowo-Trąca (AUT)
– Tarcie Skierowane (TASK)
– zwierania
– inwazyjna igłoterapia ( czyli tzw. Pinopunktura)
Techniki manualne:
– Więzadłowy Impuls Rozciągowy (WIR)
– techniki masażu
– techniki rolferskie
– techniki kręgarskie
II/ Pinopresura jako nazwa własna
Nazwy „Pinoterapia”, „Pinopresura” i „Pinopunktura” powstały ze złączenia słowa pin – szpilka ze słowami : terapia – leczenie; presura – uciskanie, ciśnienie; punktura – przebijanie, nakłuwanie.
Postawienie terminu „szpilka” w centrum złożonego skądinąd systemu , w którym stosuje się różnorodne techniki, ma wskazywać na fakt, że jednak centralne znaczenie w zabiegach terapeutycznych mają te spośród technik, które są związane z oddziaływaniem ostrza.
Nazwa „Pinopresura” została wybrana w celu promo
Nazwa „Pinopresura” zostanie zastrzeżona jako nazwa własna dla autorskiego systemu terapii stworzonego przez Radosława Składowskiego oraz programu nauczania tegoż systemu.
Do organizowania i prowadzenia szkoleń w zakresie „Pinopresury” wyznaczeniu zostali:
1/ Cebertowicz Paweł
2/ Czajka Bartosz
3/Szymański Michał